Niepowodzenia, klęski, zdrady, samotne noce i męski szowinizm to zbiorowa – jak zbiorowa mogiła – odpowiedzialność kobiet
O ile do tej pory pisałam same oczywistości wynikające z matematycznego myślenia typu: dwa razy dwa równa się cztery – o tyle teraz mam taką obserwację, że drogie panie, amen, kosa, rewolucja.
Mówcie co chcecie, płaczcie, obrażajcie się, strzelajcie fochy. Trudno. Nic nie poradzimy na to, że wszystkie żale, lęki, zawody, nasze nieszczęśliwe związki, doświadczone przez nas zdrady, głuche telefony i nieistniejące esemesy, nigdy nie doczekane odpowiedzi listy, nasze zapadnięte niczym śmiertelna twarz obojętności gardzącego nami kochanka – noce, zamarznięte namiętności, których raz odkryty czar zostaje po jednej nocy jeno wspomnieniem i to wspomnieniem, które chciałoby się wymazać – wszystko to nasza wina.
Życie? Toż to fanaberia.
Nasza wina, nasza wina wielka, wina kolektywna, nasza zbiorowa, jak zbiorowa mogiła – odpowiedzialność. Jeśli nawet któraś głowę podniesie i powie: “winę za gwałt ponosi gwałciciel”, to same widzicie, zaraz zerwie się jedna z drugą i z trzecią i ze sto pięćdziesiątą i wrzasną: nieprawda, to wina tej dziwki z dekoltem!
Czyli nasza.
Jeśli któraś z kobiet nieśmiało brew zmarszczy i powie przykładowo: “Angelina Jolie jest obarczona genem wywołującym raka, nie chce umrzeć, więc słusznie poddała się mastektomii” – to zaraz obudzi się kobiecy chór obrończyń cycków (co tak bardzo sobie cycki jako część podobającą się facetom ceni) i stwierdzi, że Warzecha z Terlikowskim mają rację krytykując gwiazdę. Sławna, piękna i bogata kobieta wybiera życie zamiast cycków? To musi być fanaberia. Czyja więc wina? Znów nasza. I to my same osądzamy!
Z innej beczki. Jeśli doświadczenie pokazuje, że nadskakiwanie facetowi prowadzi do klęski, niezbyt przyjemnego traktowania, w końcu odejścia do jakiejś stanowczej zołzy, której to nasz pan z upodobaniem wiąże rzemyk u trzewika, to niech sobie pokazuje. My kobiety wiemy lepiej. My mamy swój nieskażony progresem schemat zachowań, a nieskażony progresem schemat zachowań polega na tym, że do końca swojego żywota będziemy nadskakiwać kolejnym panom, a panowie będą nas porzucać, a my będziemy nadskakiwać, panowie porzucać, na wieki wieków amen. Nie pytajcie, czyja to wina.
Wysokie Obcasy
Jeśli, załóżmy, wszyscy nam mówią, że jakieś 98 procent facetów jest w stanie oszaleć na punkcie babki, która jest skupiona na sobie i ma ich trochę w nosie, to nie ma takiej siły na świecie, żebyśmy miały faceta w nosie, I żebyśmy zainteresowały się sobą. Przeciwnie. Całą swoją energię, każdą minutę swojego jestestwa kumulujemy z precyzją lasera właśnie na nim i na wszystkim co z nim związane. I choć tego nie lubimy – dla niego będziemy się przebierać w coraz bardziej cudaczne fatałaszki, będziemy stąpać na coraz wyższych obcasach (nie ma nic bardziej zniechęcającego, niż kobieta na obcasach, których nie lubi), bo on coś tam kiedyś chlapnął na widok jakiejś cizi w Internecie. Na marginesie, gdy złamiemy nogę spadając ze schodów, pies z kulawą nogą nas w szpitalu nie odwiedzi, bo ukochany dawno stracił głowę na punkcie jakiejś flądry w trampkach, która w nosie ma jego ulubione wysokie obcasy i jego trochę też. Zanim, skute gipsem, zaczniemy się rozglądać za winnymi, przypomnijmy sobie pierwsze zdanie.
Nasz kochany synuś biedny
Jest, dajmy na to, kobieta po przejściach – upokorzona, sponiewierana złymi emocjami, zdradzona i potraktowana źle. I nagle odkrywa, że wieczór spędzony bez jej nadętego chłoptasia (np. z koleżankami) ma tę przewagę nad wieczorem z nadętym chłoptasiem, że człowiek się beztrosko śmieje przez bite dwie godziny, nikogo nie udaje i co ważne: nie cierpi. Czy kobieta po przejściach wyciągnie z tego wniosek, że chłoptaś ma się gonić, bo ona woli spędzić życie przyjemnie? Ależ skąd! Zaraz po wyjściu koleżanek rzuci się do telefonu, by prosić swojego nadętego chłoptasia o kolejne ciosy.
Kolejny przykład odpowiedzialności. Matka z babką przekonały się w swoim cierpiętniczym życiu, że nie ma na świecie gorszych mężczyzn ponad:
- Mężczyznę rozpieszczonego
- Mężczyznę niezaradnego
- Mężczyznę bez inicjatywy
- Mężczyznę użalającego się nad sobą
Jak zatem wychowają swoich synów? Otóż najpierw ich skwapliwie rozpieszczą, potem na każdym kroku wyręczą, opieką bliską uduszeniu zabiją w nim każdą inicjatywę, by na koniec piać w rozanielonej rozpaczy, jaki ten nasz kochany synuś biedny. Jak już będziecie żoną kochanego synusia biednego, to wiecie do kogo z pretensjami?
Feminizm
Jeżeli na świecie, gdzie panuje dyskryminacja płci, powstaje ideologia, ruch społeczny walczący o prawa kobiet, broniący tych, które są niesprawiedliwie traktowane, stający po stronie ofiar gwałtów, podejmujący walkę o bezpieczeństwo dla ofiar przemocy w rodzinie, walkę o równe traktowanie w pracy itd., jeśli zatem powstanie taki ruch - to na mur beton zostaje przez te same kobiety wyklęty.
A nazwa, to straszliwe słowo, pochodzące od łacińskiego określenia femina (kobieta) – feministka – stanie się niemal synonimem obelgi.
Prawda?
Filed under: Feminizm, Sens Życia Tagged: feminizm, kobieta
