Kimkolwiek jesteś, najlepiej zrobisz, jeśli NIE ZAPISZESZ się na mój wykład, który odbędzie się 24.03 w Gdyni. Wykład jest częścią Festiwalu Progressteron 2013 i jest to jego najmroczniejsza część.
Prowadziłam ostatnio prelekcję dla sympatycznych studentów uniwersytetu. Trzeba przyznać, ze studenci sami w sobie są całkiem fajni, mili, uprzejmi i dowcipni. Dziewczęta patrzą anielsko, są ufne, ciekawskie i wielce urodziwe. Z kolei męska część studentów ma tę niezwykłą zaletę, że posiada (jeszcze) włosy na głowie. Męska część studentów wykazuje także niezwykłe zaangażowanie akademickie, po zajęciach zostaje chętnie nie zważając na cenny studencki czas i zadaje nurtujące pytania. Do takich pytań należy na przykład szalenie frapujące:
- Co pani robi po pracy?
Ja, niestety, tak interesujących pytań nie umiem zadawać. Ja raczej zanudzam. Głowę zawracam nie najpilniejszymi przecież sprawami. Co bowiem pilnego jest w literaturze rosyjskiej? Co pilnego jest w reportażach okresu gomułkowskiego? Co wreszcie pilnego jest w książkowych wydaniach reportaży Hugo-Badera? Hola, hola! To wszystko było, jest i będzie, nie ma co się pieklić. Zniknąć nie zniknie. Nie wyczyta się. Nie przepadnie. O co zaraz taki raban?
Zupełnie inaczej przedstawia się sprawa planów po pracy. Czas po pracy można zaplanować tylko tu i teraz, bo lada moment go przecież będzie. Należy ustawić priorytety. Nic dziwnego, że studenci na zagadnienia o Kapuścińskiego odpowiadają mętnie, jękliwie i w sposób zniecierpliwiony.
Abstrahując jednak od fajnych pytań studentów i nie fajnych pytań moich, należy przyznać, że studenci to mocna strona narodu i tego się trzymajmy. Zamierzam do końca życia spotykać się ze studentami i opowiadać im, jak całe życie przetrawić na pisaniu farmazonów, a oni do końca życia będą zadawać mi pytania, czy pójdę z nimi na browar…
Tym razem jednak przede mną zadanie nieco bardziej skomplikowane. Czeka mnie wykład, na który przyjdzie diabli wiedzą, kto. I tu właśnie zmierzam do meritum. Skoro może przyjść diabli wiedzą kto, słusznym się wydaje, że w to miejsce może przyjść ktoś z Was!
Od razu mówię. Od razu ostrzegam. Kimkolwiek jesteś, najlepiej zrobisz, jeśli, broń Boże, NIE ZAPISZESZ się na mój wykład, pt: „Blog, moja pasja”. Będę bowiem mówić – podobnie, jak tym nieszczęsnym studentom – jak spędzić całe życie na pisaniu. W dodatku, jak mieć z tego frajdę. I w ogóle co robić w życiu, żeby mieć frajdę.
Każdy rozumny człowiek wie przecież, że to eły beły. Ale trudno. Jak już się tak upieracie, nic nie poradzę. Wykład odbędzie się więc 24.03 o godzinie 12.30 w Pomorskim Parku Naukowo – Technologiczny, w Gdyni. Jest częścią programu 27. trójmiejskiego Rozwojowego Festiwalu dla Kobiet Progressteron (o festiwalu) i jak nietrudno zgadnąć – jest to jego najmroczniejsza część.
A więc dla odważnych, dorosłych i uwielbiających ryzyko:
Liczba miejsc, podobnie jak większość rzeczy na tym świecie, jest ograniczona.
PS. Jeśli ktoś będzie mnie ciągnął na piwo po pracy, nie będę robić afery!
Filed under: Sens Życia Tagged: Progressteron 2013
